admin
Justyna Pardyka
Moja przygoda z fotografią zaczęła się nad talerzem. Dosłownie. Od roku poza zdjęciami kulinarnymi tworzę fotografię ludzi. Od kilku miesięcy skupiam się na fotografii artystycznej. Od malarskich portretów po artystyczne autoportrety – kolarze z wykorzystaniem fragmentów obrazów prawdziwych artystów-malarzy. Pochodzę z Lubania. Niewielkiej miejscowości na Dolnym Śląsku. Ponad dekadę temu wybrałam Gdynię na moje miejsce na Ziemi. To w Gdyni odkryłam swoją największą pasję – fotografię. Tutaj tworzę swoje obrazy. Tutaj się rozwijam. Marzę, by wykonać portrety ważnych dla Gdyni mieszkańców. Ukończyłam Uniwersytet Morski na kierunku Towaroznawstwo. Fotografią kulinarną zajmuję się od 4 lat. W styczniu 2020 roku pierwszy raz odważyłam się fotografować ludzi. Ponieważ niedługo potem świat stanął na głowie, drugi raz zrobiłam to w czerwcu tego samego roku. Właściwie do końca 2020 roku nie byłam przekonana, czy ta forma fotografii, wyrazu siebie jest w ogóle dla mnie. W tym roku poczułam, że brakuje mi czegoś, aby wyciągnąć z głowy myśli i emocje, które chciałabym przedstawić poprzez fotografię. Znalazłam to u innych twórców – Damiana Drewniaka i Hanny Dereckiej. Stąd moja droga w kierunku opowieści i malarskich portretów, a także łączenia portretów z obrazami malarzy.

Typo.Grafka
Typo.Grafka – tworzy kolaże. Prowadzi dialog z zastaną rzeczywistością
wykorzystując ścinki i przeczytane gazety. W swoich pracach bawi się pojęciem kobiecości, czasem prowokuje, mierzy się ze stereotypami. Tropi luki w HERstory i uzupełnia je, aby narracja jaką opisujemy, świat odzyskał dawno utraconą równowagę. Pracuje anonimowo – aby jej prace mogły mówić swoim głosem – w oderwaniu od nazwiska. Na co dzień mieszka i pracuje w Gdyni – co nie pozostaje bez wpływu na jej twórczość. Jest członkinią The International Collage Guild. Jej prace pokazywane były na wystawach zbiorowych w Rotterdamie, Sevilli, Cartagenie i Meksyku, a obecnie na wystawie indywidualnej w Warszawie.

Elwira Kruszelnicka
Żyje i pracuje w Gdyni.
Przez wiele lat realizowała się w biznesie, prowadząc własną firmę, aż odkryła pasję fotografowania piękna natury i prawdziwych emocji ludzi.
Jest samoukiem, fotografuje intuicyjnie. Podróżując po świecie zrozumiała, że zwalniając – to co najważniejsze może znaleźć bardzo blisko.
Stąd w artystycznych kadrach bardzo często pokazuje Gdynię i nadmorskie krajobrazy, a w reportażu szuka emocji codzienności. Prowadzi kameralne warsztaty fotograficzne. Jej zdjęcia były publikowane w Polsce i za granicą, wystawiane oraz nagradzane, m.in. przez National Geographic Polska, Gdańsk Press Photo, Amnesty International, Reader’s Digest, Leica Street Photo.
Jest laureatką wielu edycji, bliskich jej sercu, gdyńskich konkursów fotograficznych, takich jak “Legenda Morska”, “Modernizm w obiektywie”, “Gdynia Fotogeniczna”. Zasiadła też w jury jednego z tych konkursów. Od początku swojej świadomej drogi fotograficznej jest związana z miastem Gdynia, które zorganizowało jej pierwszą indywidualną wystawę w 2012, a w 2019 wydało album zbiorowy, w którym znalazło się wiele jej fotografii.
Swoją fotografią od lat promuje Gdynię w wielu czasopismach i portalach związanych z fotografią, zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Więcej na:
www.elwirak.com

Monika Rucińska
Fotografka, fototechniczka i pedagożka edukacji przez sztukę. Zajmuję się fotografią artystyczną pod nazwą WIDZENIE. Moje prace można było obejrzeć między innymi w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu.
Posiadam doświadczenie w podejmowaniu aktywnych działań w obszarze kultury i sztuki oraz działań społecznych. Działam czynnie jako wolontariuszka w Muzeum Emigracji. Zrealizowałam roczny projekt fotograficzny „Wolontariusze i ich Dusze”. Współpracuję również z Konsulatem Kultury, Przystaniami Sąsiedzkim, Halo Kultura, Biblioteką oraz Sopockimi Domami Sąsiedzkimi, gdzie prowadzę warsztaty fotograficzne i artystyczne dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych.
Wykształcenie:
Uniwersytet Łódzki – studia I i II stopnia – licencjat i magister pedagogiki – edukacja przez sztukę
AP Edukacja – fototechnik

Joanna Borowiec
„Zdjęcie to wyrażanie wrażeń. Jeżeli piękno nie będzie istnieć w nas samych, to jak w ogóle będziemy mogli je zauważyć?” Ernst Hass
Fotografię poznała będąc dzieckiem. Ojciec entuzjasta amator fotografii mając ciemnię w łazience wprowadził ją w zaczarowany świat robienia zdjęć. Fascynacja dokumentowania i interpretowania rzeczywistości, wyrażania myśli poprzez to medium trwa do dziś.
Joanna Borowiec-Artystka wizualna, fotografka. Absolwentka Europejskiej Akademii Fotografii w Warszawie praca dyplomowa w Pracowni Fotografii Kreacyjnej i Ekspresyjnej pod kierunkiem dr Izabeli Jaroszewskiej.
Członek Polskich Artystów Fotografików (ZPAF). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Finalistka i laureatka wielu prestiżowych konkursów fotograficznych m.in. GRAND PRIX 22 Biennale fotografii w technikach fotograficznych i cyfrowym przetwarzaniu obrazu REMIS. Skin, Visible White Photo Prize- Italy, The 8th Edition Of The Julia Margaret Cameron Awards- UK. Brała udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą m.in. Niemczech, Hiszpanii, Singapurze, Kanadzie, Portugali, USA. Jej prace i wywiady publikowano w Magazynach zagranicznych i czasopismach krajowych.
Miłośniczka fotografii analogowej, średnio i wielkoformatowej.
Używa historycznych, szlachetnych i alternatywnych procesów fotograficznych. Inspiruje ją egzystencjalizm: człowiek i jego wnętrze, stany emocjonalne, relacje międzyludzkie, relacja do tego co niematerialne, metafizyczne. W swojej twórczości wykorzystuje również inne media: akwarele, farby olejne, akrylowe oraz kolaż. Realizuje projekty w zakresie instalacji artystycznych, happeningów itp. Prezeska Fundacji Q Sztuce, autorka i koordynatorka projektów społecznych i kulturowych. Członkini rady programowej Stowarzyszenia Halo Kultura, gdzie aranżuje i angażuje się w działalności artystyczne i kulturalne w Trójmieście i nie tylko.
www.joannaborowiec.com

Stanisław Olesiejuk
Stanisław Olesiejuk
Urodzony 17 listopada 1956 roku. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. C.K. Norwida ( 1976) i Instytut Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie ( 1980). Uczeń Mariana Stelmasika, Ryszarda Winiarskiego, Koji Kamoji, Maksymiliana Snocha, Bogumiła Zagajewskiego.
Dyplom w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Mariana Stelmasika .
Specjalizuje się w malarstwie sztalugowym olejnym, pastelu, gwaszu, rysunku i grafice warsztatowej. Zrealizował 83 wystawy indywidualne i wziął udział w ponad 200 wystawach zbiorowych.
Należy do ZPAP, ZPAMiG, SPP, PSEP, GTPS.
Wybrane wystawy indywidualne
1980 – BWA Lublin, Instytut Artystyczny; Lublin
1985 – BWA, Łomża
1989, 1990 – BWA, Sopot
1992, 2005 – Muzeum Narodowe, Gdańsk
1994 – Fundacja Galeria na Prowincji, Lublin
1983, 1991, 1997, 1998,2011, 2013, 2015 – Galeria Podlaska, Biała Podlaska
2001 – MBWA, Nowy Sącz; MBWA, Olkusz
2002 – Galeria 78, Gdynia
2002 – Galeria „Na Piętrze”, Koszalin
2003, 2004 – Muzeum Pomorza Środkowego ,Słupsk
2010, 2013, 2016, 2020 – Galeria ZPAP, Gdańsk
2010, 2012, 2014,2015, – GTPS, Gdańsk
2014 – Oxford Uniwersity Press
2010, 2015 – Filharmonia Bałtycka ,Gdańsk
2016 – Galeria ZPAP, Gdańsk
2017 – GTPS, Gdańsk
2018 – Klub „PLAMA”, Gdańsk
2018, 2020 – GTPS, Gdańsk
2018, 2020 – ZPAP, Gdańsk
2019, 2021 – Klub „PLAMA”
2019 – Filharmonia Bałtycka
2019 , 2020, 2021– Oliwski Ratusz Kultury
Prace w zbiorach muzealnych
Muzeum Narodowe w Gdańsku, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Muzeum Diecezjalne w Pelplinie, Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum w Koszalinie, Muzeum Polskiego Rysunku Współczesnego w Lubaczowie, Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej.
Nagrody i wyróżnienia
Stypendium Ministra Kultury i Sztuki ( 1988), Laureat na dzieło plastyczne „Sztuka dwóch czasów” Muzeum Narodowe w Gdańsku ( 1999), Wyróżnienie Honorowe Jury w VII Międzynarodowym Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej ( 2013).
Srebrny Krzyż Zasługi ( 2004), Medal Komisji Edukacji Narodowej ( 1996), Zasłużony Działacz Kultury (2001).
Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2015, 2020).
W 2010 roku wydany został album monograficzny „Stanisław Olesiejuk” autorstwa Elwiry Worzały. Wydawnictwo Bernardinum.

Paulina Hebda
WYKSZTAŁCENIE
Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna w Łodzi
Wydział Operatorski i Realizacji Telewizyjnej, Specjalizacja –Fotografia
data ukończenia 2012
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Wydział Grafiki, Kierunek – Realizacja Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografia
data ukończenia 2009
WYSTAWY I PUBLIKACJE
2020 Lipiec – Wernisaż online, cykl „Bajka”, Konsulat Kultury, Gdynia
2016 Kwiecień 29 – “Hivokryzja”, wystawa zbiorowa, Warszawa
2013 Marzec – „ASP WYDZIAŁ GRAFIKI”, wystawa zbiorowa, cykl „Hybryda”, Gdańsk
2012 Październik – „10 AUKCJA FOTOGRAFII KOLEKCJONERSKIEJ”, wystawa
zbiorowa, cykl „Bajka”, Warszawa
2012 Kwiecień – I Nagroda CYBERFOTO 2012, cykl „Bajka”
2012 Marzec – „Bajka/Tale”, wystawa indywidualna, Galeria FF, Łódź http://www.fashionserved.com/
2011 Październik – „Labirynt”, Festiwal Nowej Sztuki, Frankfurt nad Odrą
2011 Kwiecień – „CYBERFOTO 2011”, Częstochowa
2011 Marzec – „Renaissance Photography”, Londyn
2010 Październik – „Labirynt”, Festiwal Nowej Sztuki
2010 Październik – Samsung Art Master, Aukcja charytatywna, Warszawa
2010 Wrzesień – Galeria ART-FOTO, Częstochowa
2010 Czerwiec – Galeria ZPAF, Katowice
2010 Czerwiec – „Expo Fotopolis”, Warszawa
2010 Kwiecień – „CYBERFOTO 2010”, Częstochowa
2010 Marzec – Clubogaleria SOHO, Sopot
2009 Listopad – Mercedes-Benz, Gdańsk
2009 Wrzesień – PKPzin
2009 Czerwiec – PKPzin
2009 Kwiecień – „CYBERFOTO 2009”, Częstochowa
2004 Październik – Galeria Bezdomna, Melbourne
2004 Sierpień – Galeria Bezdomna, Świecie nad Wisłą

„Bajka”
Kategoria: Fotografia
Technika: wydruk pigmentowy
Podłoże: papier Hahnemühle Fine Art Pearl 285 g,
Format: 60×40 cm
Rok: 2011/2012
Tryptyk pochodzi z cyklu „Bajka”. To specyficzna opowieść o odrealnionej rzeczywistości i alegoria współczesnego świata. Rzeczywistość w „Bajce” ulega deformacji a istoty będące głównymi bohaterami cyklu nabierają nowego znaczenia. Cykl był prezentowany w Galerii FF w Łodzi (2012), zdobył I Nagrodę w konkursie CYBERFOTO 2012 w Częstochowie.
„Bajka”
Kategoria: Fotografia
Technika: wydruk pigmentowy
Podłoże: papier Hahnemühle Fine Art Pearl 285 g,
Format: 60×40 cm
Rok: 2011/2012
Tryptyk pochodzi z cyklu „Bajka”. To specyficzna opowieść o odrealnionej rzeczywistości i alegoria współczesnego świata. Rzeczywistość w „Bajce” ulega deformacji a istoty będące głównymi bohaterami cyklu nabierają nowego znaczenia. Cykl był prezentowany w Galerii FF w Łodzi (2012), zdobył I Nagrodę w konkursie CYBERFOTO 2012 w Częstochowie.
„Bajka”
Kategoria: Fotografia
Technika: wydruk pigmentowy
Podłoże: papier Hahnemühle Fine Art Pearl 285 g,
Format: 60×40 cm
Rok: 2011/2012
Tryptyk pochodzi z cyklu „Bajka”. To specyficzna opowieść o odrealnionej rzeczywistości i alegoria współczesnego świata. Rzeczywistość w „Bajce” ulega deformacji a istoty będące głównymi bohaterami cyklu nabierają nowego znaczenia. Cykl był prezentowany w Galerii FF w Łodzi (2012), zdobył I Nagrodę w konkursie CYBERFOTO 2012 w Częstochowie.
Janusz Tartyłło
Janusz Tartyłło „Życiorys pisany nocą wirusową”
Urodziłem się w Grodnie czwartego Iipca 1930 roku z fatalnym nazwiskiem. Wprawdzie w języku litewskim „tartyłłasy” to pieśni heroiczne, ale moje nazwisko uporczywie blokowało mi robienie kariery. Po wojnie zostaliśmy przeniesieni do Wrocławia, gdzie zostałem studentem „roku zerowego” Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, gdzie zdałem maturę. Studiowałem rzeźbę w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1948), następnie scenografię w pracowni prof. Władysława Daszewskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskałem w 1956, ponadto ukończyłem studium reżyserskie i tzw. grę sceniczną.
Później zacząłem pracować. Stworzyłem ponad dwieście scenografii dla teatrów stacjonarnych, offowych, teatru telewizji, a także dla oper. Reżyserowałem. Wciąż malowałem, rysowałem i wystawiałem swoje prace. Ważna dla mnie wystawa to „Wrocławskie Muzy” czy warszawska wystawa „Witkacowska”.
Śpiewałem jako solista w operze, między innymi w Teatrze Muzycznym w Łodzi, pod kierunkiem dyrektor Baduszkowej, rolę Villona.
W trzydziestym piątym roku życia w końcu doceniłem swoje nazwisko, gdy usłyszałem w słuchawce głos z Paryża: „Mesje Tartijo”. Zdobyłem nagrodę na biennale w Paryżu „Cing mois sejours” za scenografię i projekty malarskie do sztuki „Wariatka z Chaillot” Girodoux. Niestety MSW nie dało zgody na wyjazd premierowy…
W latach 1973-1979 byłem dyrektorem Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie. Mieliśmy premiery w Warszawie, teatr zamknięty za „Mury” Kaczmarskiego…
W roku osiemdziesiątym wyjechałem do Gdyni.
Jako dramaturg debiutowałem już w 1963 roku trzema jednoaktówkami: „Tramwaj”, „Wypadek”, „Skazaniec” we Wrocławskim Teatrze „Kalambur”, ale pierwszą moją sztuką z własną scenografią, reżyserią i scenografią był „Uskok”.
Sztuki z moją oprawą plastyczną były wystawiane na całym świecie. Zdobyłem liczne nagrody za scenografie. Projektowałem plakaty teatralne. Przez dziesięć lat prowadziłam teatr offowy „RY-TAR”.
Doczekałem się już dwóch wystaw jubileuszowych. Ale wciąż nie powiedziałem ostatniego słowa…

Sebastian Krawczak
Sebastian Krawczak – zajmuje się malarstwem, grafiką warsztatową i rysunkiem. Jest Gdańszczaninem, ukończył tamtejszą Akademię
Sztuk Pięknych. Dyplom z malarstwa uzyskał w pracowni prof. Teresy Miszkin. Tematyka obrazów Sebastiana stoi na pograniczu ekspresjonizmu i realizmu magicznego. Obrazy przedstawiają na pozór zwyczajny świat, który jednak odbiega od normalnosci. Trudne do wychwycenia napięcie wyraża się w kontrastach, tajemniczych złożeniach miejsc i osób. Prace Sebastiana mają prowokować do tworzenia samodzielnych interpretacji. Sebastian od 11 lat mieszka w Gdyni co widać w jego pracach. Jest „Mieszkańcem Trójmiasta”. Artysta często stosuje techniki łączone takie jak: monotypia + tusz, akwarela + linoryt oraz techniki własne. Prace artysty są dostępne między innymi w galerii „DoŚrodka” przy ulicy Elektryków w Gdańsku.
